Over ons

Toen in 2021 bij mijn vrouw vulvakanker werd vastgesteld, daverde ons hele leven op zijn grondvesten. We gingen een bange, onzekere tijd tegemoet.

We vertrouwden op de kennis en vakkundigheid van de artsen. Vooral ikzelf dan. Ik ben ingenieur van opleiding en heb tot hier toe alleen maar geloofd wat ik met mijn eigen ogen zag. Mijn vrouw is daar heel anders in. Zij gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde, meer dan het oog kan zien.  Als ik heel eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik haar vroeger hierin nooit geloofde. Maar wat we de laatste jaren meemaakten, nee, dat is niet te begrijpen, dit moet echt iets zijn dat van veel hoger komt. Dus ja, beetje bij beetje ging ik overstag en stond ik elke dag meer en meer open voor het onverklaarbare.

De kanker werd overwonnen, maar een paar maanden later kreeg ze na een acute longembolie het verdict dat de kanker terug was en over haar hele lichaam verspreid zat. Haar longen, baarmoeder, lever en lymfeklieren waren aangetast en ze had nog maar enkele maanden te leven. Ik viel in een diep zwart gat, maar probeerde het niet te laten merken aan haar en onze 2 dochters. Maar zij... zij vocht met elke vezel die ze had. Geloofde niet dat de dokters gelijk hadden en leefde alsof het allemaal niet waar was. Ze geloofde dat ze geen kanker had, dat de dokters zich vergist hadden. Voor mij leek het alsof ze haar hoofd in 't zand stak, het leek me haar manier om ermee om te gaan. Groot was mijn verbazing dat na het zoveelste onderzoek de bevestiging kwam van de longarts dat ze inderdaad GEEN kanker had! Het zag er allemaal uit als uitzaaiingen, wondjes op haar longen en andere delen van haar lichaam. Het was sarcoïdose. Voorlopig ongeneeslijk, maar ze kan er wel 100 mee worden.  Ik wist niet wat ik hoorde! Wat ze op voorhand had gemanifesteerd, werd werkelijkheid. Ze was nog steeds ernstig ziek, maar zou hier niet aan sterven! Weer moest ik toegeven dat er toch wel eens iets zou kunnen zijn tussen hemel en aarde.

Toen ze weer een half jaar later door een interne bloeding 4 liter bloed verloor, maar ook dit weer zonder veel moeite wist te overwinnen, ging ik stilaan echt overstag. Er is meer dat we niet kunnen verklaren. Ook al wil de ingenieur in mij het nog zo graag, niet alles is te verklaren.

Ze krijgt echt hulp van bovenaf, van het universum. Ze manifesteert, mediteert en probeert haar positiviteit uit te dragen naar iedereen die het wel of niet wil horen. En ja, ze heeft mij er ook mee "besmet" . Ik ben er nu van overtuigd dat ze, door haar positiviteit, haar manifesteren, haar geloof in het universum en zichzelf, er nu nog is. Dat we nog van haar kunnen genieten als gezin. En dat vinden we geweldig. 

Ze had veel hulp in het verwerkingsproces van wat ze allemaal heeft meegemaakt aan het journallen en sinds kort ook aan healing codes / grabovoi codes.  Aangezien ze lichamelijk fel achteruit gegaan is het laatste jaar (ze loopt met een wandelstok en moet langere afstanden met een rolstoel doen) heb ik me ook verdiept in deze "magische" wereld. Zo kan ik haar mee ondersteunen op deze wonderbaarlijke reis. Zij reikt ideetjes aan, maar heeft niet meer de kracht om ze altijd uit te werken. Daar ben ik dan voor, samen met de dochters. Armbandjes maken is ondertussen een echt familiemoment geworden. Wij maken ze en zij activeert ze en verpakt ze met heel veel liefde. En blijkbaar voel je die liefde als je het armbandje aandoet. 

Wij hopen nog lang van haar te mogen genieten en ondertussen genieten we van een leven vol onverklaarbare mooie dingen, van een mooi leven, waarin we de diamant in onszelf verder ontdekken.